ÖYLE MİYİZ?
Bencillik…
Bireysel menfaatler uğruna toplumsal menfaatleri göz ardı etmek…İnsanın
doğasında var olan bir duygu olmakla
birlikte farkında olmadan kişiyi yalnızlığa
sürükleyebilecek davranış… Esasında kendini
düşünmek değildir, başkalarından da sizi düşünmelerini istemektir bencillik. Atalarımız
‘Önce can sonra canan’ demişler. Artık önce can sonra yine can. Sevmiyoruz kendimizden
başkasını düşünmeyi, işimize gelmiyor. Önce karşımızdakinin bizi düşünmesini istiyoruz. Fedakarlık yapan biz
olmayalım istiyoruz. İncelikleri karşımızdaki kişiden bekliyoruz. Böylelikle de
'Ben' merkezli bir yaşam tarzı ortaya çıkmış oluveriyor.
Bilindik
bir hikayedir; Padişah Sultan Mahmud
zamanında, İstanbul'da bir adam yaşarmış. Ama bu adam öyle bencil, öyle
kıskanç, öyle kendisini düşünür bir kişiymiş ki, bu konuda meşhur olmuş. Bencil
Bekir Efendi deyince, tanımayan yokmuş adamı. Yani anlayacağınız, tam müzmin
bir bencillik hastası…Artık, bir bencillik örneği anlatılacaksa, Bekir Efendi hemen
hatırlanır ve "Bencil Bekir Efendi gibi" denir olmuş…Bencil Bekir
Efendi'nin ünü, gitgide padişaha kadar ulaşmış. Padişah da merak etmiş; adı
bencile çıkan adamı görmek istemiş. Bekir Efendi'ye padişahın geleceği haber
verilmiş. Sevinmiş tabii ve hemen elinden geldiğince hazırlıklar yapmış.
Padişah gelmiş… Hem Bekir Efendi'nin terbiyesini hem de hazırlıklarını
beğenmiş. Güzel sohbetler olmuş ve kalkıp gideceği zaman yaklaşmış. Ama hep
düşünüyormuş, "Niçin bencil adını takmışlar bu adama?.. Halbuki ne kadar
da iyi biri!" diye… Padişah onu denemek istemiş ve adet olduğu üzere demiş
ki: "Bekir Efendi! Sağ olasın, seni sevdim. Şimdi dile benden ne dilersen…
Köşk mü, para mı, at mı, araba mı? Ne istersen yapacağım. Lakin bir şartım var.
İstediğin şeyi sana mutlaka vereceğim; ancak bu yan tarafta oturan komşuna
senin istediğinin iki katını vereceğim." Bekir Efendi, buruk bir sevinç
içinde düşünmüş, taşınmış ve bir türlü depreşen bencilliğinden kurtulamamış.
Komşusunun daha büyük bir zarara uğraması için kendisi bir felaketi göze alarak
demiş ki: "Padişahım, benim bir gözümü çıkarttır!" Böylece,
komşusunun iki gözünün çıkartılması için tek gözünü feda etmeye razı olmuş.
Kendi
mutluluğuna giden yolu planlarken diğer kişilerin de insan olduğunu, onların da
duyguları olduğunu hesaplamamak, hesaplayamamaktır bencillik. Belki de sorun bizde değil sistem de
diyenleriniz olacak. Hayat içerisinde bizi bencil olmaya iten şeyler. Mutlaka
var evet. ‘Önce kendini düşün, Gemisini
kurtaran kaptandır’ gibi söylemleri
hayat içerisinde her zaman duymak mümkün.
Evet bir yere kadar doğru. Ama hep kendini düşünmek göründüğü kadar iyi değil. Başkasının mutluluğu ile mutlu, başkasının
hüzünleriyle hüzünlü olacağımız zaman sorunlar da ortadan kalkacaktır.
Yorumlar
Yorum Gönder