KAZANMAK İÇİN VAZGEÇMEK

Yaşam içerisinde kimi zaman çaresizlik  kimi zaman ise umutların tükenmesinden dolayı bir çok şeyden vazgeçmek zorunda kalıyoruz. Maddi ya da manevi…  Bazı vazgeçişlerimiz kolay oluyorken bazıları ise oldukça zor ve acı verici oluyor. Yaşadığımız şehirden… Sevdiğimiz insandan…Yaptığımız işten…Çevremizden…Dostlarımızdan…Hayallerimizden... Vazgeçmek zorunda kalabiliyoruz.  Zor olanı yapmak mıdır? Kolay olanı yapmak mıdır? Bilinmez... Ama hayatın içinde var olan bir kavramdır, vazgeçmek.

Aslında yaşadığımız süreçler bizi buna itiyor.  Yaptığımız planları, kurduğumuz hayalleri uygulamaya geçirmeye çalıştığımızda, hayatın kendi gerçeklerinin hayallerimizi/planlarımızı yerle bir ettiğini görüyoruz bazen. Eldeki hesabın çarşıya uymadığını yani. Yaşadığımız hayal kırıklığını düzeltmek için yine kendimizce  çözüm adına atraksiyonlar yapıyoruz. Fakat işler yine istediğimiz gibi gitmiyorsa,  ne yaparsak yapalım her şey işinden daha da çıkılmaz bir duruma geliyor ise vazgeçmek durumunda kalıyoruz. Burada  içimizi bir nebze de  olsa rahatlatan nokta ise 'Elimden geleni yaptım'  sözcüğünü lafta bırakmayıp uygulamaya geçirdiğimizi bilmek olur.

Vazgeçmeyi  çoğu zaman pes etmek ya da kaybetmek olarak algılıyoruz ya yanlış yapıyoruz. Bu kavramların ayrımını bilmemiz gerekiyor. Evet vazgeçmek kulağa kolaya kaçma gibi gelse de, vazgeçilmesi gerekenden vazgeçmek; cesaret, kararlılık ister. İnsan hiçbir şeyden boşu boşuna vazgeçmez. Mevcut durum içerisinde kendini daha da yıpratmadan uygun olanı seçer… Olmayandan/yürümeyenden vazgeçip yön değiştirir yani. Her vazgeçiş elbette bedeller ödetir. Bu ödenen bedelleri göze almanın verdiği bir şeydir. Belki de başlangıçta ödeyeceğiniz bedeli hesaplamamışken, vazgeçişte hesaplıyor olabilirsiniz! Nihayetinde tüm bedeller göze alınarak yapılan bir eylemdir vazgeçiş. Yeni başlangıçları da beraberinde getiren. Zorlanarak kabullenilen bir gerçek olsa da, kaybetmek değil, aksine kazanmaktır. Çünkü olmayan bir şeyi daha çok zorlamak yerine  zaman kaybından ve çaresizlikten